Błogosławiony Antoni Nowowiejski urodził się 11 II 1858 r. w Lubieńcu. W 1873 r. przeniósł się do Płocka. Po ukończeniu seminarium 19 VI 1878 r. został skierowany na dalsze studia do Akademii Duchownej w Petersburgu.
Święcenia kapłańskie przyjął 10 VII 1881 r. z rąk biskupa Aleksandra Gintowna. Od tego roku rozpoczął pracę w Seminarium Duchownym. W latach 1901-1908 pełnił funkcję rektora seminarium. Dnia 12 VI 1908 r. otrzymał nominację na biskupa płockiego. Sakrę biskupa przyjął dnia 6 XII 1908 r. w Petersburgu z rąk biskupa Wnukowskiego. Założył w Płocku Muzeum Diecezjalne i opracował dzieło „Płock. Monografia historyczna. Z okazji 50-lecia święceń kapłańskich w 1931 r. został uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta i doktoratem honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. 17 czerwca 1923 roku przekazał klasztor pobernardyński ojcom ze Zgromadzenia Męki Jezusa Chrystusa, popularnie zwanymi pasjonistami.
28 II 1940 r. został internowany w Stupnie. 7 III 1941 r. ponownie aresztowany i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Działdowie, gdzie prawdopodobnie 28 V 1941 r. poniósł śmierć męczeńską. 13 czerwca 1999 w Warszawie Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym w grupie 108 błogosławionych męczenników.
IP, Muzeum Historyczne w Przasnyszu
