Wspomnienie Piotra Kaszubowskiego o śp. księdzu Tadeuszu Niestępskim – „Młodszym pokoleniom przasnyszan mogło się wydawać, że ks. Tadeusz był zawsze…”

Fot
W poniedziałek, 19 lipca, w wieku 91 lat, zmarł ks. Tadeusz Niestępski, praktycznie od zawsze związany z Przasnyszem. Wyświęcony na kapłana 11 lutego 1956 przez bpa płockiego Tadeusza Pawła Zakrzewskiego. W latach 1962-1967 proboszcz w Krzynowłodze Małej, następnie (do 1970) w Sannikach i Dzierzgowie (1970-1979).Od 1980 do 1997 proboszcz parafii św. Wojciecha w Przasnyszu. W 1997 przeszedł na emeryturę. Kanonik honorowy kapituły kolegiackiej pułtuskiej od 1997, w 2007 odznaczony godnością Kapelana Jego Świętobliwości. Kapelan Przasnyskiej Policji.

Swoimi wspomnieniami związanym ze śp. ks. Tadeuszem Niestępskim podzielił się z naszym Czytelnikami, doktor Piotr Kaszubowski, m.in. prezes towarzystwa przyjaciół Ziemi przasnyskiej.
„Jego rządy parafią przypadły na szczególny okres w dziejach miasta i Polski – czas pierwszej „Solidarności”, stan wojenny wraz z jego konsekwencjami oraz pierwsze lata III RP. Ks. Tadeusz Niestępski dał się poznać jako zapobiegliwy gospodarz. Przeprowadził m.in. generalny remont kościoła, który otrzymał nowy dach i posadzkę, poddał również renowacji ołtarze i organy, wyremontował zabytkową dzwonnicę, postawił nowe ogrodzenie oraz dokończył budowy plebanii. Kilka lat później wybudował również obszerny dom katechetyczny. Młodszym czytelnikom należy przypomnieć, że trudno było wtedy cokolwiek dostać. Tylko dzięki przypadkowi ks. Niestępski zdołał kupić miedzianą blachę na dach przasnyskiej fary. Z krajobrazu Przasnysza zniknęły za to dziewiętnastowieczna wikariatka i, już po 1990 roku, stara plebania, przytulona do gotyckiej dzwonnicy. Podczas stanu wojennego proboszcz przasnyski kierował działalnością grup środowiskowych: służby zdrowia i nauczycieli. Organizował msze za ojczyznę z patriotycznymi kazaniami, które nagrywane były przez tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa. Przy kościele funkcjonowała prężna grupa młodzieży oazowej, prowadzona przez księży wikariuszy Marka Makowskiego i Janusza Cegłowskiego, która wydawała nawet własne pisemko pt. „Szczęść Boże!”. Liczba ministrantów dochodziła do 160.
Z dniem 18 września 1982 roku biskup płocki Bogdan Sikorski erygował przy kościele pasjonistów parafię pod wezwaniem św. Stanisława Kostki. Trwałym dziedzictwem tamtych czasów okazała się coroczna pielgrzymka młodzieżowa z Przasnysza do Rostkowa. Ks. Janusz Cegłowski, ówczesny wikariusz parafii farnej i opiekun młodzieży oazowej, wspominał po latach, że pomysł zorganizowania pielgrzymki pojawił się dość nieoczekiwanie, po wyprawie wraz z grupą młodzieży do Warszawy. Władze administracyjne zakazały przemarszu do Rostkowa, który mimo to odbył się 13 listopada 1983 r.
9 kwietnia 1984 roku Rejonowe Kolegium d/s Wykroczeń przy Naczelniku Miasta Przasnysza „przeprowadziło rozprawę w postępowaniu zwyczajnym przeciwko ob. Tadeuszowi Niestępskiemu za to, że będąc proboszczem parafii rzymsko-katolickiej w Przasnyszu, zwołał zgromadzenie wbrew zakazowi administracji państwowej w dn. 12.XI.1983 r.” Księdza ukarano grzywną 12.000 zł i dodatkowo kosztami postępowania w wys. 150 zł. Wykonanie wyroku przybrało nieoczekiwane i wielce kłopotliwe dla władz formy. „Młodzież zdecydowała, że każdy, kto sobie życzy, weźmie udział w akcji spłacania kary, wypełniając przekaz pieniężny na sumę 10 zł. Już po pierwszej Mszy św. zabrakło blankietów. W poniedziałek młodzież i dorośli ustawili się przed kasą Urzędu Miejskiego, aby wpłacać dziesiątaka. Na przekazach widniały dopiski: „za św. Stanisława Kostkę, błogosławieni prześladowani” itp. Urzędniczka nie wiedziała, jak zareagować. Ogonek kolejki powiększał się, dlatego okienko zamknięto. Po konsultacji z władzami partyjnymi w Przasnyszu i Ostrołęce wywieszono kartkę: „Za św. Stanisława Kostkę nie przyjmujemy”. Wszyscy przenieśli się na pocztę. Podwójne księgowanie…” . W sobotę, 20 października 1984 roku wyruszyła druga pielgrzymka do Rostkowa, po niej następne.
Po wyborach czerwcowych 1989 roku i zwycięstwie obozu „Solidarności” katecheza powróciła do szkół, a w placówkach oświatowych i urzędach zawisły krzyże – widome znaki wiary chrześcijańskiej. Symbolem rozpoczynającej się nowej epoki stało się w Przasnyszu złożenie urny z ziemią katyńską do mauzoleum powstańców styczniowych i żołnierzy z 1920 roku. Wydarzenie to miało miejsce 17 września 1989 roku, w 50. rocznicę agresji Związku Sowieckiego na Polskę. 18 września 1991 roku, w uroczystość św. Stanisława Kostki odbyło się poświęcenie domu katechetycznego w Przasnyszu. Parafia św. Wojciecha przekazała ten dom Szkole Rolniczej. W 1993 roku w inicjatywy żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w ścianę kruchty kościoła farnego została wmurowana tablica upamiętniająca żołnierzy NSZ, NZW i AK zamordowanych przez NKWD i UB w powiecie przasnyskim w latach 1945-1951. Połowa lat dziewięćdziesiątych przyniosła wiele inicjatyw służących popularyzacji kultu św. Stanisława Kostki. Powstało Katolickie Stowarzyszenie św. Stanisława Kostki w Rostkowie (z tymczasową siedzibą w Przasnyszu), rozgrywano wyścigi kolarskie szlakiem św. Stanisława Kostki, konkursy twórczości imienia patrona młodzieży, odbywały się pielgrzymki III klas Zasadniczych Szkół Zawodowych z Przasnysza do Rostkowa. We wszystkich tych inicjatywach aktywny udział brała parafia św. Wojciecha i jej duszpasterze.
W kwietniu 1997 roku ks. Tadeusz Niestępski odznaczony został godnością kanonika honorowego kapituły pułtuskiej i niebawem przeszedł na emeryturę, pozostając w parafii. W marcu 2007 roku mianowany został Kapelanem Ojca Świętego. Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej w 2008 r. wyróżniło go statuetką „Przaśnika”.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen”.

IP, Piotr Kaszubowski

 

Zapisz się na darmową prenumeratę Kuriera Przasnyskiego!

×